31 JULI 2012 HOERA VANDAAG VIERT ONZE DEVIL ZIJN 6E VERJAARDAG.

We hopen nog heel lang van hem plezier te mogen hebben.Vandaag gaat hij natuurlijk heerlijk genieten van een wandeling met het baasje en Angel.

Maandag 23 juli 2012

Flash is voor de tweede keer ter controle geweest. Zijn wondje was iets ontstoken en hij heeft een injectie gekregen. Verder ziet het er volgens de dierenarts redelijk tot goed uit. Hij loopt soms nog wel mank, maar dit schijnt niet helemaal weg te gaan. Verder doet hij het goed en geniet weer volop van het leven. We hopen dat hij nog verder iets hersteld en dat hem een verder pijnloze tijd bij ons gegund is.

Zaterdag 30 juni 2012

18 juni zijn we met Flash terug geweest naar de dierenarts. Helaas vond de dierenarts dat er niet het gewenste resultaat werd behaald met de medicijnen. Ook liep Flash nog teveel mank en hierop werd toch besloten Flash te gaan opereren. Er wed een afspraak gemaakt voor donderdag 28 juni. Afgelopen donderdag is Flash geopereerd en wij mochten hem 's avonds weer ophalen. De losse delen zijn eruit gehaald en met water schoongespoten. De operatie is goed verlopen en 's avonds al was hij heel wakker, maar ons idee om hem in de bench te laten rusten was Flash het totaal niet mee eens. Hij schreeuwde het heel de avond uit en daarom hebben we maar besloten om hem uit de bench te laten. Daarna werd hij rustig en heeft verder heel de avond heerlijk liggen slapen. Vrijdag had ik Connie een thuiswerk dag zodat ik in de buurt bij Flash kon zijn. Hij heeft lekker heel de dag buiten bij ons in de buurt geslapen. Vrijdag was Flash heel erg schor en zijn mauw leek wel op een muis. We merken wel dat hij nog wel veel last heeft. Hij loopt nog wel mank en slaapt veel en heel diep. We hebben voor veertien dagen pijnstillers meegekregen. Daarna moeten contact opnemen met de dierenarts om te kijken of het beter met hem gaat. We hopen natuurlijk dit deze operatie niet voor niets is geweest en dat Flash gauw verbetering laat zien. 

Zondag 3 juni 2012

Vanaf vorige week vrijdag viel ons op dat Flash wat mank liep met zijn linker voorpoot. Hij was aan het ravotten geweest dus wij dachten dat hij zich misschien verrekt of verstapt  zou hebben.  Maar hoe verder de week vorderde bleef hij mank lopen en het leek zelfs te verergeren. Op vrijdag middag heb ik de dierenarts gebeld en gelukkig konden we die middag nog terecht. Flash was onrustig in zijn mandje wat normaal niet het geval is. Na controle van de dierenarts (gelukkig ook orthopeed) was hij niet heel positief want Flash gaf duidelijk pijn aan wanneer de dierenarts zijn poot uitstrekte. Hierop is besloten om foto's van zijn poot te maken. Hierop kwamen afwijkingen voor waarop de dierenarts besloot om ook zijn andere voorpoot te willen onderzoeken. Nadat we Flash weer mochten ophalen kwam de dierenarts met niet zo'n goed nieuws. Op de röntgen foto is te zien dat hij een los processus coronoideus (LPC )heeft. Het processus coronoideus is een onderdeel van de ellepijp en bevindt zich aan de binnenzijde van de elleboog. Het vormt een klein deel van het onderste scharniervlak van de elleboog. Het schijnt bij honden regelmatig voor te komen, maar bij katten heel zeldzaam.  Waardoor het stukje is losgelaten schijnt meerdere oorzaken te kunnen hebben en in veel gevallen is het voor de dierenartsen  onduidelijk. Hij heeft hier dus duidelijk pijn aan, maar op de röntgenfoto is ook duidelijk te zien dat in zijn linker voorpoot ook al artrose aanwezig is waardoor een operatie van de LPC niet wenselijk is. Flash zou te weinig merken van deze operatie. We zijn nu begonnen met pijnstilling en moeten 18 juni  terug komen om te kijken hoe het met Flash gaat. We hopen dat de medicijnen aanslaan want Flash is nog maar 4 jaar oud en veel te jong om verder zijn leven mank te lopen.

Zaterdag 20 augustus 2011

Vandaag is onze Angel 7 jaar geworden. Het gaat op het moment redelijk met haar. Sinds de terugkomst van vakantie is ze weer wat meer timide. Ze is naar ons wel vrolijk en als we naar buiten gaan wil ze ook graag mee, maar uit haar zelf een bal brengen of een speeltje is er thuis niet bij. Als Devil met ons met een bal wil spelen komt ze er wel bij. Ze zoekt wel meer contact met ons door bijvoorbeeld even een knuffel te komen halen of dichtbij je te komen slapen.

We hebben niet het idee dat ze pijn heeft en hopen dat door de andere pillen ze toch nog wat vooruit gaat.  We hopen in ieder geval dat ze nog een aantal jaren bij ons mag blijven in een voor haar honds bestaan.

Ons meissie hier samen met onze kanjer Devil

Dinsdag 17 mei 2011

Hierbij even een update over de toestand van Angel. Vanaf dat wij de uitslag over Angels heupen op 4 mei 2011 hebben gekregen krijgt ze elke dag pijnstillers en heeft ze tot nu twee keer een anabole injectie gekregen. Er is jammer genoeg nog geen grote verbetering zichtbaar. We kunnen niet echt merken of ze pijn heeft, maar na elke korte of langere wandeling gaat ze direct liggen en slaapt dan heel diep. Naast de fiets lopen doen we in kleine stukjes en dit gaat de ene keer beter dan de andere keer. Er is geen peil op te trekken. Het ene moment is ze vrolijk en komt met een bal op je af om even lekker aandacht te krijgen. Het volgende moment ligt ze voor pampus. Ook na de kortste wandeling. Ze is naar ons toe wel heel aanhankelijker. Devil gaat dus nu alleen mee op de grote afstanden. Wat voor ons heel vreemd en onwerkelijk is. We hopen toch dat Angel binnenkort weer iets beter is zodat we haar ook af een toe kunnen meenemen. Ze is nog veel te jong om niet meer mee te mogen met haar grote vriend.

Dinsdag 04-03-2008

Vandaag ben ik (michaël) op uitnodiging van een collega ( Ron Kroep) mee geweest naar een oefening van de speurhonden van de KLPD. Ron is bevriend met één van de politieagenten afd. speurhonden van de KLPD en deze afdeling heeft bij oefeningen vaak figuranten nodig om als lokaas voor de honden te fungeren. Toen Ron mij vroeg, hoefde ik niet lang na te denken want zo'n kans krijg je niet snel. Vandaag was het dus zover, de oefening zou op Schiphol gehouden worden. We waren zo rond 14:00 uur op Schiphol, Ron en ik moesten voor vier honden optreden. De geleiders van deze honden kenden ons niet en dat was ook de bedoeling want anders zouden ze onbewust toch een signaal naar de honden kunnen afgeven. Ron kreeg een kilo zuivere cocaïne op zijn lijf geplakt en ik kreeg een reistas mee vol met zuivere cocaïne. Het was de bedoeling dat wij gewoon tussen het publiek gingen lopen en de honden begeleiders kwamen dan in tegenovergestelde richting onze kant op. De honden moesten ons er dan tussenuit pikken. Het was best wel spannend want je weet nooit hoe die hond zal reageren, volgens de regels moet de hond nadat hij wat opgesnoven heeft jou doorgang blokkeren en dan netjes voor je gaan zitten, maar dit waren honden in opleiding dus je weet maar nooit. Gelukkig ging het goed, we werden er vrij rap tussen uit gepikt door de hond, deze ging nerveus om mij heen draaien en ging uiteindelijk netjes voor me zitten en gaf zelfs een pootje, alsof hij wilde zeggen ''geef mij m'n beloning''. We werden door de agent staande gehouden, de tas werd gecontroleerd. Best wel een beetje genant want je staat wel te kijk voor de rest van het volk. Alles werd op afstand gade geslagen door een hulp officier van justitie die gelukkig wel wist wie wij waren en zo het teken kon geven dat wij bij ''de club'' hoorde. Later kreeg ik ook een tas vol met XTC pillen, hiermee liep ik dan tussen het winkelende publiek op Schiphol , en ook hier werd ik er feilloos tussen uit gepikt. Eind van de dag waren alle honden twee keer aan de beurt geweest, de honden hebben prima werk geleverd, maar moeten hier en daar wat bij gesteld worden want soms waren ze te enthousiast en sprongen soms haast op schoot om duidelijk te maken dat jij wat had wat hun graag wilde hebben. Het was een zeer bijzondere ervaring die ik voor geen goud had willen missen.

 Zakken vol voor enkele tonnen aan drugs